Customer Reviews

เรื่องราวที่เข้ารอบสุดท้ายรางวัลนายอินทร์ ค่อนข้างน่าสนใจ เพราะเราหวังว่าจะได้อ่านเรื่องเกย์ในมุมมองใหม่ แต่พอได้สัมผัส ถามว่าผิดหวังมั้ยก็ไม่นะ ถือว่าเปิดมุมมองใหม่ เราชอบประเด็นเรื่องการุณยฆาตและประเด็นปัญหาของตัวเอกกับพ่อ แต่เราว่าจุดบอดของหนังสือเรื่องนี้คือ ประเด็นเยอะเกินไป มีมากมายหลายประเด็นเหลือเกิน มากจนไม่รู้ว่าจะจับประเด็นไหนมาเดินเรื่องให้สุดหรือชูโรง จะประเด็นเกย์ ประเด็นปัญหาพ่อแม่ คละๆกันไป จนมันเท่ากันไปหมด ทำให้มันจับฉ่าย ไม่มีแกนหลักของเรื่อง คือถ้าจะบอกว่าประเด็นเกย์ชูโรง เพราะเห็นโปรยไว้หลังปก ก็จะบอกว่าประเด็นรักเพศเดียวกันในหนังสือไม่ค่อยน่าสนใจเท่าไหร่คือก็เป็นความรักที่ทั่วๆไปของผู้ชายรักผู้ชาย ที่เขียนได้ดีคือมุมมองของการุณยฆาต คนไข้ที่ทรมานควรมีสิทธิ์ที่จะตายด้วยความเต็มใจของเขาเอง ดีกว่าอยู่ทรมาน อันนี้คนเขียนเขียนได้น่าสนใจ น่าติดตาม น่าไปหาข้อมูลมาอ่านต่อ หรือว่าจะเป็นประเด็นการยึดติดของผู้เป็นพ่อที่คิดจะรักษากิจการไว้โดยให้ลูกชายที่เป็นตัวเอกของเรื่อง ผู้ซึ่งไร้หัวด้านการค้ามาแบกรับแทนพี่ชายที่เสียไป ตรงนี้เรามองว่าพ่อค่อนข้างเห็นแก่ตัว เพราะเราคิดว่าคนเรามีสิทธิ์ที่จะเลือกทางเดินชีวิตของตัวเอง พ่อและแม่ไม่ควรเอาอาชีพของตัวเองมายัดเยียดให้ลูก ถ้าลูกไม่ได้ต้องการโดยเต็มใจ เหมือนเช่นคนไข้ที่ทรมานจากความพิการควรจะมีสิทธิ์ในการตายดีกว่าอยู่เพื่อหล่อเลี้ยงชีวิตของคนรอบข้างที่ทำใจไม่ได้จากการสูญเสีย ก็ถือว่าหนังสือเล่มนี้น่าสนใจแต่ยังเดินทางไม่สุดปลายสะพานเท่าไรนัก

เรื่องราวที่เข้ารอบสุดท้ายรางวัลนายอินทร์ ค่อนข้างน่าสนใจ เพราะเราหวังว่าจะได้อ่านเรื่องเกย์ในมุมมองใหม่ แต่พอได้สัมผัส ถามว่าผิดหวังมั้ยก็ไม่นะ ถือว่าเปิดมุมมองใหม่ เราชอบประเด็นเรื่องการุณยฆาตและประเด็นปัญหาของตัวเอกกับพ่อ แต่เราว่าจุดบอดของหนังสือเรื่องนี้คือ ประเด็นเยอะเกินไป มีมากมายหลายประเด็นเหลือเกิน มากจนไม่รู้ว่าจะจับประเด็นไหนมาเดินเรื่องให้สุดหรือชูโรง จะประเด็นเกย์ ประเด็นปัญหาพ่อแม่ คละๆกันไป จนมันเท่ากันไปหมด ทำให้มันจับฉ่าย ไม่มีแกนหลักของเรื่อง คือถ้าจะบอกว่าประเด็นเกย์ชูโรง เพราะเห็นโปรยไว้หลังปก ก็จะบอกว่าประเด็นรักเพศเดียวกันในหนังสือไม่ค่อยน่าสนใจเท่าไหร่คือก็เป็นความรักที่ทั่วๆไปของผู้ชายรักผู้ชาย ที่เขียนได้ดีคือมุมมองของการุณยฆาต คนไข้ที่ทรมานควรมีสิทธิ์ที่จะตายด้วยความเต็มใจของเขาเอง ดีกว่าอยู่ทรมาน อันนี้คนเขียนเขียนได้น่าสนใจ น่าติดตาม น่าไปหาข้อมูลมาอ่านต่อ หรือว่าจะเป็นประเด็นการยึดติดของผู้เป็นพ่อที่คิดจะรักษากิจการไว้โดยให้ลูกชายที่เป็นตัวเอกของเรื่อง ผู้ซึ่งไร้หัวด้านการค้ามาแบกรับแทนพี่ชายที่เสียไป ตรงนี้เรามองว่าพ่อค่อนข้างเห็นแก่ตัว เพราะเราคิดว่าคนเรามีสิทธิ์ที่จะเลือกทางเดินชีวิตของตัวเอง พ่อและแม่ไม่ควรเอาอาชีพของตัวเองมายัดเยียดให้ลูก ถ้าลูกไม่ได้ต้องการโดยเต็มใจ เหมือนเช่นคนไข้ที่ทรมานจากความพิการควรจะมีสิทธิ์ในการตายดีกว่าอยู่เพื่อหล่อเลี้ยงชีวิตของคนรอบข้างที่ทำใจไม่ได้จากการสูญเสีย ก็ถือว่าหนังสือเล่มนี้น่าสนใจแต่ยังเดินทางไม่สุดปลายสะพานเท่าไรนัก

หนังสือธรรมะอีกเล่มที่อ่านแล้วติดใจมากๆ เพราะเป็นธรรมะที่ท่านพุทธทาสได้ถ่ายทอดเอาไว้ โดยท่านได้บรรยายแล้วมีการบันทึกเทป สำนักพิมพ์ก็ไปเอาเทปมาแกะ เรียบเรียงเป็นหนังสือที่มีประโยชน์ให้เราๆได้อ่านกัน เพราะมีคนมากมายที่ไม่เคยเข้าไปหรือได้ลองศึกษาธรรมะที่แท้จริงกันสักที ในส่วนที่เราชอบคือหนังสือเล่มนี้อ่านสลาย อ่านแล้วเข้าใจง่าย ท่านพุทธทาสใช้การเปรียบเปรย การยกตัวอย่าง การอธิบายได้อย่างชัดเจน หลายๆคำหลายๆปริศนาทางธรรมท่านก็อธิบายไว้อย่างแจ่มแจ้ง อย่างเช่นว่าท่านอธิบายว่าคนตายในโลกของสังคมทั่วไปหมายถึงคนที่ไม่หายใจแล้ว แต่คนตายในพุทธศาสนานั้นไม่เหมือนกัน ในพุทธศาสนา คนตายจะหมายถึงคนที่หมดสิ้นแล้วซึ่งความดีงาม ไม่หลงเหลือความเป็นมนุษย์ แม้ยังหายใจแต่ชีวิตทำแต่ผิดบาป ก็เปรียบเสมือนว่าได้ตายไปแล้ว เพราะอยู่ในโลกในสังคมก็มิได้ทำประโยชน์อันใดให้ใครได้อีก ตายทั้งที่ยังหายใจนั่นแหละ พอเราได้อ่านแบบนี้ก็รู้สึกว่ามันช่างล้ำลึกจริงๆ และยังมีการเปรียบเปรยและความหมายอีกอย่างในทางธรรมที่เราจะได้อ่านจากหนังสือเล่มนี้ ซึ่งเราว่ามันน่าสนใจมากๆ เป็นบรรยายธรรมที่ดีมาก ถ้าหากว่าใครไม่เคยอ่านธรรมะเลยแล้วมาลองอ่านก็เข้าใจได้ไม่ยาก เพราะธรรมะไม่ใช่เรื่องยาก และหนังสือเล่มนี้ก็ยิ่งช่วยให้ธรรมะน่าสนใจ และสนุกสนาน สำหรับคนที่ชอบอ่านหนังสือเกี่ยวกับธรรมะ ลองอ่านดูค่ะ รับรองว่าจะต้องชอบหนังสือเล่มนี้แน่ๆ

หนังสือธรรมะอีกเล่มที่อ่านแล้วติดใจมากๆ เพราะเป็นธรรมะที่ท่านพุทธทาสได้ถ่ายทอดเอาไว้ โดยท่านได้บรรยายแล้วมีการบันทึกเทป สำนักพิมพ์ก็ไปเอาเทปมาแกะ เรียบเรียงเป็นหนังสือที่มีประโยชน์ให้เราๆได้อ่านกัน เพราะมีคนมากมายที่ไม่เคยเข้าไปหรือได้ลองศึกษาธรรมะที่แท้จริงกันสักที ในส่วนที่เราชอบคือหนังสือเล่มนี้อ่านสลาย อ่านแล้วเข้าใจง่าย ท่านพุทธทาสใช้การเปรียบเปรย การยกตัวอย่าง การอธิบายได้อย่างชัดเจน หลายๆคำหลายๆปริศนาทางธรรมท่านก็อธิบายไว้อย่างแจ่มแจ้ง อย่างเช่นว่าท่านอธิบายว่าคนตายในโลกของสังคมทั่วไปหมายถึงคนที่ไม่หายใจแล้ว แต่คนตายในพุทธศาสนานั้นไม่เหมือนกัน ในพุทธศาสนา คนตายจะหมายถึงคนที่หมดสิ้นแล้วซึ่งความดีงาม ไม่หลงเหลือความเป็นมนุษย์ แม้ยังหายใจแต่ชีวิตทำแต่ผิดบาป ก็เปรียบเสมือนว่าได้ตายไปแล้ว เพราะอยู่ในโลกในสังคมก็มิได้ทำประโยชน์อันใดให้ใครได้อีก ตายทั้งที่ยังหายใจนั่นแหละ พอเราได้อ่านแบบนี้ก็รู้สึกว่ามันช่างล้ำลึกจริงๆ และยังมีการเปรียบเปรยและความหมายอีกอย่างในทางธรรมที่เราจะได้อ่านจากหนังสือเล่มนี้ ซึ่งเราว่ามันน่าสนใจมากๆ เป็นบรรยายธรรมที่ดีมาก ถ้าหากว่าใครไม่เคยอ่านธรรมะเลยแล้วมาลองอ่านก็เข้าใจได้ไม่ยาก เพราะธรรมะไม่ใช่เรื่องยาก และหนังสือเล่มนี้ก็ยิ่งช่วยให้ธรรมะน่าสนใจ และสนุกสนาน สำหรับคนที่ชอบอ่านหนังสือเกี่ยวกับธรรมะ ลองอ่านดูค่ะ รับรองว่าจะต้องชอบหนังสือเล่มนี้แน่ๆ

เรื่องรักหวานจากปลายปากกาของลิซ ที่หลายคนชื่นชอบจากเรื่องบ่วงพราน (แต่เรายังไม่เคยอ่านบ่วงพรานหรอกนะอิอิ) เรื่องราวของสาวน้อยวายุกาที่หนีมาเที่ยวเกาะนาง ทะเลสวยทางใต้จนได้เจอกับคุณเรย์ ที่เหมือนจะหล่อเพอร์เฟค แต่ก็ไม่นะ คืออ่านแล้วบุคลิกพระเอกแปร่งๆ จะเท่ห์ก็ไม่เท่ห์ จะหวานไปเลยก็ไม่หวานมาก คือมันขัดๆกันอยู่ ด้วยตอนแรกวางบุคลิกมาให้ออกวางท่า แต่พอบทเลิฟซีนก็ทำอย่างกับเป็นวัยรุ่นอายุสิบเจ็ดเจ็บแปดที่เพิ่งจะเคยมีแฟน บุคลิกพระเอกเรื่องนี้เลยแปร่งปร่าชอบกล ยิ่งเนื้อเรื่องที่หวานจนเอียน คือกว่าเจ็ดสิบเปอร์เซ็นเป็นการพูดจาหวานๆออดอ้อนของพระเอกที่มีต่อนางเอก คือจริงๆบทแบบนี้ถ้ามีมากเกินไปมันก็เอียนไม่ไหวเหมือนกัน ส่วนเนื้อเรื่องก็ไม่ได้แปลกใหม่อะไร ก็อย่างที่บอกว่าเนื้อหาส่วนใหญ่หมดไปกับฉากหวาน ในส่วนเรื่องราวจนถูกหั่นเหลือเพียงน้อยนิดจนแทบจะไม่มีชิ้นอัน ไม่ว่าจะในส่วนความผิดหวังในชีวิตคู่ของผู้เป็นแม่นางเอก เรื่องราวของคนที่เข้ามาให้ความช่วยเหลือนางเอกเพื่อหวังอะไรบางอย่างถูกฉากหวานๆเอียนๆเบียดบังไปจนหมดทำให้เรื่องราวเป๋ไปหมด อีกทั้งฉากหวานที่มากเกินไปก็ชวนให้อ่านข้ามๆ คือมันเอียนอ่ะ ไม่มีอะไรด้วยแค่พระเอกออดอ้อนนางเอก คืออ้อนอยู่นั่นทั้งเรื่อง เอาเป็นว่าถ้าใครชอบนิยายที่มีแต่พระเอกนางเอกทั้งเรื่องก็คงจะชอบเรื่องนี้ แต่ถ้าใครอยากอ่านอะไรที่กลมกล่อมลองมองหาเล่มนี้ดีกว่า เพราะจะสำลักหวานเอาได้ง่ายๆ

เรื่องรักหวานจากปลายปากกาของลิซ ที่หลายคนชื่นชอบจากเรื่องบ่วงพราน (แต่เรายังไม่เคยอ่านบ่วงพรานหรอกนะอิอิ) เรื่องราวของสาวน้อยวายุกาที่หนีมาเที่ยวเกาะนาง ทะเลสวยทางใต้จนได้เจอกับคุณเรย์ ที่เหมือนจะหล่อเพอร์เฟค แต่ก็ไม่นะ คืออ่านแล้วบุคลิกพระเอกแปร่งๆ จะเท่ห์ก็ไม่เท่ห์ จะหวานไปเลยก็ไม่หวานมาก คือมันขัดๆกันอยู่ ด้วยตอนแรกวางบุคลิกมาให้ออกวางท่า แต่พอบทเลิฟซีนก็ทำอย่างกับเป็นวัยรุ่นอายุสิบเจ็ดเจ็บแปดที่เพิ่งจะเคยมีแฟน บุคลิกพระเอกเรื่องนี้เลยแปร่งปร่าชอบกล ยิ่งเนื้อเรื่องที่หวานจนเอียน คือกว่าเจ็ดสิบเปอร์เซ็นเป็นการพูดจาหวานๆออดอ้อนของพระเอกที่มีต่อนางเอก คือจริงๆบทแบบนี้ถ้ามีมากเกินไปมันก็เอียนไม่ไหวเหมือนกัน ส่วนเนื้อเรื่องก็ไม่ได้แปลกใหม่อะไร ก็อย่างที่บอกว่าเนื้อหาส่วนใหญ่หมดไปกับฉากหวาน ในส่วนเรื่องราวจนถูกหั่นเหลือเพียงน้อยนิดจนแทบจะไม่มีชิ้นอัน ไม่ว่าจะในส่วนความผิดหวังในชีวิตคู่ของผู้เป็นแม่นางเอก เรื่องราวของคนที่เข้ามาให้ความช่วยเหลือนางเอกเพื่อหวังอะไรบางอย่างถูกฉากหวานๆเอียนๆเบียดบังไปจนหมดทำให้เรื่องราวเป๋ไปหมด อีกทั้งฉากหวานที่มากเกินไปก็ชวนให้อ่านข้ามๆ คือมันเอียนอ่ะ ไม่มีอะไรด้วยแค่พระเอกออดอ้อนนางเอก คืออ้อนอยู่นั่นทั้งเรื่อง เอาเป็นว่าถ้าใครชอบนิยายที่มีแต่พระเอกนางเอกทั้งเรื่องก็คงจะชอบเรื่องนี้ แต่ถ้าใครอยากอ่านอะไรที่กลมกล่อมลองมองหาเล่มนี้ดีกว่า เพราะจะสำลักหวานเอาได้ง่ายๆ

ติดตามงานเขียนของหนุ่มเมืองจันท์มาได้สักพักใหญ่ๆ ชื่นชอบในการที่สามารถเปลี่ยนเรื่องยากๆ พวกธุรกิจ พวกเศรษฐศาสตร์ต่างๆ ให้เข้าใจได้ง่าย ทำให้คนที่ไม่ถนัดอะไรที่ซับซ้อนอย่างเรา เข้าถึงเรื่องพวกนี้ได้ด้วย... พลิกมุมคิดชีวิตเปลี่ยนเป็นหนังสือที่บอกถึงการเปลี่ยนมุมมองที่จะสามารถเปลี่ยนจากขาดทุนให้เป็นกำไรได้ โดยอาศัยการมีวิสัยทัศน์และการคิดนอกกรอบ เปลี่ยนมุมมองเดิมๆเป็นมุมมองใหม่ของเหล่าบรรดาผู้บริหารค่ายยักษ์ใหญ่และไม่ใหญ่ทั้งหลายไม่ว่าจะเป็นทรู (บริษัทที่เคยมีหนีมากมาย ชนิดที่เราต้องร้องอู้วหูว แต่ผู้บริหารเขาสามารถทำให้ทรูกับมาผงาดเป็นอันดับหนึ่งของเมืองไทยได้) หรือแม้แต่ดีแทคที่ออกแคมเปญที่แสนง่าย และโดนใจแต่วิธีกว่าจะได้มานั้นไม่ง่ายเลย ซึ่งแต่ละมุมมองแต่ละแนวคิดนั้นบางอันถึงกับทำให้เราอึ้งกันได้เลยว่า เฮ้ย! คิดได้ไง แถมถ้าหากว่าใครกำลังจะทำธุรกิจก็สามารถเก็บเกี่ยวเอาไปใช้ได้ไม่ยาก ถือว่าเป็นหนังสือที่เพิ่มมุมมองใหม่ๆให้เราได้ศึกษาได้คิดตาม อีกอย่างที่ชอบคือสำนวนการเขียนที่อ่านง่าย เราว่าคนที่สามารถเขียนเรื่องยากให้เป็นเรื่องง่ายได้นี่ต้องเจ๋งมากจริงๆ และหนุ่มเมืองจันทน์ก็ทำได้ เพราะหากให้เราไปอ่านหนังสือวิชาการเกี่ยวกับธุรกิจ ตัวเลขเยอะๆ ก็คงจะเป็นไปได้ยาก แต่ว่าการหยิบหนังสือเรื่องนี้มาอ่านนั้นไม่ยากเลย เพราะฉะนั้นหนังสือเล่มนี้จะอ่านเอาปัญญาก็ได้ จะเอาอ่านเอาเพลินก็ยิ่งได้ รับรองว่าไม่มีผิดหวัง

ติดตามงานเขียนของหนุ่มเมืองจันท์มาได้สักพักใหญ่ๆ ชื่นชอบในการที่สามารถเปลี่ยนเรื่องยากๆ พวกธุรกิจ พวกเศรษฐศาสตร์ต่างๆ ให้เข้าใจได้ง่าย ทำให้คนที่ไม่ถนัดอะไรที่ซับซ้อนอย่างเรา เข้าถึงเรื่องพวกนี้ได้ด้วย... พลิกมุมคิดชีวิตเปลี่ยนเป็นหนังสือที่บอกถึงการเปลี่ยนมุมมองที่จะสามารถเปลี่ยนจากขาดทุนให้เป็นกำไรได้ โดยอาศัยการมีวิสัยทัศน์และการคิดนอกกรอบ เปลี่ยนมุมมองเดิมๆเป็นมุมมองใหม่ของเหล่าบรรดาผู้บริหารค่ายยักษ์ใหญ่และไม่ใหญ่ทั้งหลายไม่ว่าจะเป็นทรู (บริษัทที่เคยมีหนีมากมาย ชนิดที่เราต้องร้องอู้วหูว แต่ผู้บริหารเขาสามารถทำให้ทรูกับมาผงาดเป็นอันดับหนึ่งของเมืองไทยได้) หรือแม้แต่ดีแทคที่ออกแคมเปญที่แสนง่าย และโดนใจแต่วิธีกว่าจะได้มานั้นไม่ง่ายเลย ซึ่งแต่ละมุมมองแต่ละแนวคิดนั้นบางอันถึงกับทำให้เราอึ้งกันได้เลยว่า เฮ้ย! คิดได้ไง แถมถ้าหากว่าใครกำลังจะทำธุรกิจก็สามารถเก็บเกี่ยวเอาไปใช้ได้ไม่ยาก ถือว่าเป็นหนังสือที่เพิ่มมุมมองใหม่ๆให้เราได้ศึกษาได้คิดตาม อีกอย่างที่ชอบคือสำนวนการเขียนที่อ่านง่าย เราว่าคนที่สามารถเขียนเรื่องยากให้เป็นเรื่องง่ายได้นี่ต้องเจ๋งมากจริงๆ และหนุ่มเมืองจันทน์ก็ทำได้ เพราะหากให้เราไปอ่านหนังสือวิชาการเกี่ยวกับธุรกิจ ตัวเลขเยอะๆ ก็คงจะเป็นไปได้ยาก แต่ว่าการหยิบหนังสือเรื่องนี้มาอ่านนั้นไม่ยากเลย เพราะฉะนั้นหนังสือเล่มนี้จะอ่านเอาปัญญาก็ได้ จะเอาอ่านเอาเพลินก็ยิ่งได้ รับรองว่าไม่มีผิดหวัง

หนังสือจากคำบรรยายธรรมของท่านพุทธทาส ในหัวข้อพระเจ้าของชาวพุทธ เพื่อจะอธิบายว่า พระเจ้าของชาวพุทธคือใครหรือคืออะไร โดยส่วนตัวแล้วค่อนข้างชอบท่านพุทธทาส เพราะเรารู้สึกว่าธรรมะของท่านพุทธทาสเป็นธรรมะที่ค่อนข้างจริง และสามารถนำไปใช้ได้ ยิ่งถ้าใครมีปัญหา แล้วลองได้มาอ่านธรรมะของท่าน จะรู้สึกได้เลยว่าเข้าใจอะไรมากขึ้น แต่ด้วยเพราะเป็นเรื่องราวที่ถอดมาจากบทพูด เพราะฉะนั้นจึงเป็นภาษาพูด แม้จะเป็นภาษาพูดที่ได้ขัดเกลาแก้ไขให้อ่านง่ายขึ้นกว่าเดิมก็ตาม ก็ยังแอบวนไปวนมาบ้าง เพราะย้ำคำย้ำทำซ้ำๆอยู่หลายครั้ง แต่ในส่วนเนื้อหาไม่ต้องพูดถึง เป็นเนื้อหาที่ดีมากอยู่แล้ว เพราะหนังสือเล่มนี้จะบอกเราว่า พระเจ้าของชาวพุทธคือใครคืออะไร และบอกได้หมดว่าพระเจ้านั้นจะช่วยเราแก้ปัญหาได้อย่างไร แม้บางคนอาจจะสงสัยว่า เอ๊ะ! ศาสนาพุทธเราไม่มีพระเจ้านี่ หนังสือเล่มนี้มีอะไรที่ผิดหรือเปล่า ก็จะบอกเลยว่าไม่มีอะไรที่ผิด ท่านพุทธทาสอธิบายได้หมดทุกอย่าง และยังถือหลักว่าตนเป็นที่พึ่งแห่งตน เช่นดังที่พระพุทธเจ้าท่านบอก ไมได้ทำให้หลักธรรมใดผิดเพี้ยนเลยแม้แต่นิดเดียว อีกอย่างที่เราชอบคือท่านพยายามอธิบายยกตัวอย่าง และจะจบด้วยการตอกย้ำเช่นเดิมว่าพระเจ้าของชาวพุทธคือสิ่งนี้ไม่มีผิดแน่นอน เพราะฉะนั้นหากใครเคารบท่าน สามารถเชื่อได้อย่างเต็มที่ ... สำหรับคนที่ยังสงสัย ทั้งสงสัยในชื่อเรื่องหรือเนื้อหาจะรอช้าอยู่ทำไม ก็ลองหยิบขึ้นมาอ่านได้ค่ะ เพราะเล่มนี้แนะนำที่สุดค่ะ!

หนังสือจากคำบรรยายธรรมของท่านพุทธทาส ในหัวข้อพระเจ้าของชาวพุทธ เพื่อจะอธิบายว่า พระเจ้าของชาวพุทธคือใครหรือคืออะไร โดยส่วนตัวแล้วค่อนข้างชอบท่านพุทธทาส เพราะเรารู้สึกว่าธรรมะของท่านพุทธทาสเป็นธรรมะที่ค่อนข้างจริง และสามารถนำไปใช้ได้ ยิ่งถ้าใครมีปัญหา แล้วลองได้มาอ่านธรรมะของท่าน จะรู้สึกได้เลยว่าเข้าใจอะไรมากขึ้น แต่ด้วยเพราะเป็นเรื่องราวที่ถอดมาจากบทพูด เพราะฉะนั้นจึงเป็นภาษาพูด แม้จะเป็นภาษาพูดที่ได้ขัดเกลาแก้ไขให้อ่านง่ายขึ้นกว่าเดิมก็ตาม ก็ยังแอบวนไปวนมาบ้าง เพราะย้ำคำย้ำทำซ้ำๆอยู่หลายครั้ง แต่ในส่วนเนื้อหาไม่ต้องพูดถึง เป็นเนื้อหาที่ดีมากอยู่แล้ว เพราะหนังสือเล่มนี้จะบอกเราว่า พระเจ้าของชาวพุทธคือใครคืออะไร และบอกได้หมดว่าพระเจ้านั้นจะช่วยเราแก้ปัญหาได้อย่างไร แม้บางคนอาจจะสงสัยว่า เอ๊ะ! ศาสนาพุทธเราไม่มีพระเจ้านี่ หนังสือเล่มนี้มีอะไรที่ผิดหรือเปล่า ก็จะบอกเลยว่าไม่มีอะไรที่ผิด ท่านพุทธทาสอธิบายได้หมดทุกอย่าง และยังถือหลักว่าตนเป็นที่พึ่งแห่งตน เช่นดังที่พระพุทธเจ้าท่านบอก ไมได้ทำให้หลักธรรมใดผิดเพี้ยนเลยแม้แต่นิดเดียว อีกอย่างที่เราชอบคือท่านพยายามอธิบายยกตัวอย่าง และจะจบด้วยการตอกย้ำเช่นเดิมว่าพระเจ้าของชาวพุทธคือสิ่งนี้ไม่มีผิดแน่นอน เพราะฉะนั้นหากใครเคารบท่าน สามารถเชื่อได้อย่างเต็มที่ ... สำหรับคนที่ยังสงสัย ทั้งสงสัยในชื่อเรื่องหรือเนื้อหาจะรอช้าอยู่ทำไม ก็ลองหยิบขึ้นมาอ่านได้ค่ะ เพราะเล่มนี้แนะนำที่สุดค่ะ!

นิยายวัยรุ่นอีกแล้ว ปีนี้แอบอ่านเยอะ เพราะว่าพอมาอ่านอีกทีก็รู้สึกว่าเฮ้ย! นิยายวัยรุ่นนี่ไอเดียมันดีเหมือนกันนะ และเรื่องนี้ก็ถือว่าทำได้ค่อนข้างดี ในส่วนที่ชอบ เราชอบในเรื่องความรู้เรื่องภาคดนตรี และมันดูเก๋ดีที่ตัวละครเรียนอยู่ภาคดรตรี แต่มันก็เข้ากันกับบุคลิกพระเอก มาถึงตัวละคร อาจจะดูไม่สมเหตุสมผล คือนางเอกนี่เหมือนถอดมาจากละครน้ำเน่าเลยล่ะ ดีดี๊ดี แสนดีกับเพื่อนอย่างยัยแมนดี้เหลือเกิน และพระเอกก็ถอดมาจากละครเกาหลีได้อย่างดีงาม ฮ่าๆ คือเหมือนเอาละครเกาหลีมาผสมละครน้ำเน่านั่นแหละ แต่ก็อย่างว่าพลอตแบบนี้มันเป็นที่ชื่นชอบอยู่แล้ว ยิ่งพออ่านมาถึงผมของพระเอก ปมที่จะทำให้เราเช้าใจเรื่องราวทั้งหมด คอเป็นอะไรที่น้ำเน่า แต่ก็นะ ก็สนุกดีอยู่นะ ถึงจะน้ำเน่าก็ถือว่าเป็นน้ำเน่าที่เอามาแต่งตัวใหม่เป็นน้ำเน่าไอโซ ซึ่งจะว่าไปมันก็เก๋ดีนะ แต่ในส่วนที่ไม่ชอบ และถือว่าไม่ชอบมากคือการสลับบทของตัวละคร คือเปลี่ยนคนเล่าเรื่อง ตอนนี้โมโนพูด ตอนนี้แมนดี้เล่าและอีกตอนนึงไพรซ์เล่า ความรู้สึกโน่นนั่นนี่ มันงงค่ะ ถ้าอ่านข้ามไปหน่อยนี่งงเป็นไก่ตาแตกแน่ แล้วบางครั้งเหมือนตามไม่ทันด้วย ซึ่งเราว่ามันไม่ช่วยให้เราซาบซึ้งมากขึ้นหรอก มีแต่จะทำให้งงมากกว่า แล้มอีกเรื่องที่ไม่ชอบคือปมในเรื่องมันดูไม่สมเหตุสมผลเท่าที่ควร แต่ก็ยังพอจะมองข้ามไปได้อยู่ โดยรวมถือว่าโอเคอ่านได้เพลินๆค่ะ

นิยายวัยรุ่นอีกแล้ว ปีนี้แอบอ่านเยอะ เพราะว่าพอมาอ่านอีกทีก็รู้สึกว่าเฮ้ย! นิยายวัยรุ่นนี่ไอเดียมันดีเหมือนกันนะ และเรื่องนี้ก็ถือว่าทำได้ค่อนข้างดี ในส่วนที่ชอบ เราชอบในเรื่องความรู้เรื่องภาคดนตรี และมันดูเก๋ดีที่ตัวละครเรียนอยู่ภาคดรตรี แต่มันก็เข้ากันกับบุคลิกพระเอก มาถึงตัวละคร อาจจะดูไม่สมเหตุสมผล คือนางเอกนี่เหมือนถอดมาจากละครน้ำเน่าเลยล่ะ ดีดี๊ดี แสนดีกับเพื่อนอย่างยัยแมนดี้เหลือเกิน และพระเอกก็ถอดมาจากละครเกาหลีได้อย่างดีงาม ฮ่าๆ คือเหมือนเอาละครเกาหลีมาผสมละครน้ำเน่านั่นแหละ แต่ก็อย่างว่าพลอตแบบนี้มันเป็นที่ชื่นชอบอยู่แล้ว ยิ่งพออ่านมาถึงผมของพระเอก ปมที่จะทำให้เราเช้าใจเรื่องราวทั้งหมด คอเป็นอะไรที่น้ำเน่า แต่ก็นะ ก็สนุกดีอยู่นะ ถึงจะน้ำเน่าก็ถือว่าเป็นน้ำเน่าที่เอามาแต่งตัวใหม่เป็นน้ำเน่าไอโซ ซึ่งจะว่าไปมันก็เก๋ดีนะ แต่ในส่วนที่ไม่ชอบ และถือว่าไม่ชอบมากคือการสลับบทของตัวละคร คือเปลี่ยนคนเล่าเรื่อง ตอนนี้โมโนพูด ตอนนี้แมนดี้เล่าและอีกตอนนึงไพรซ์เล่า ความรู้สึกโน่นนั่นนี่ มันงงค่ะ ถ้าอ่านข้ามไปหน่อยนี่งงเป็นไก่ตาแตกแน่ แล้วบางครั้งเหมือนตามไม่ทันด้วย ซึ่งเราว่ามันไม่ช่วยให้เราซาบซึ้งมากขึ้นหรอก มีแต่จะทำให้งงมากกว่า แล้มอีกเรื่องที่ไม่ชอบคือปมในเรื่องมันดูไม่สมเหตุสมผลเท่าที่ควร แต่ก็ยังพอจะมองข้ามไปได้อยู่ โดยรวมถือว่าโอเคอ่านได้เพลินๆค่ะ

นิยายสยองขวัญอีกเล่มหนึ่งของภาคินัย ที่เล่มก่อนๆ เราแอบผิดหวังกับการหักมุมจนเยอะเกินพอดี แต่ก็ยังชอบเนื้อหานิยายเขานะ นิยายผีเขาสนุกดี เรื่องนี้ก็เป็นเองผีนั่นแหละ เป็นเรื่องของดาวเหนือ ที่เข้าไปเกี่ยวข้องกับตำนานหอสิบที่เขาว่ามียายแก่ถูกลูกหลานทอดทิ้งอย่างเศร้าเดียวดาย จนต้องกระโดดหอตายพร้อมด้วยความคั่งแค้น
เรื่องสำนวนภาษาก็อยู่ในระดับมาตรฐานของภาคินัยแหละ ไม่แย่อะไร อ่านลื่นไหลกว่าเล่มก่อนๆ บรรยายเข้าถึงอารมณ์ ก็ถือว่าไม่ติดขัดให้หงุดหงิด
พออ่านเนื้อหาเรื่องนี้บอกเลยค่อนข้างชอบ หลายๆอย่าง ยิ่งช่วงที่พยายามสื่อว่าคนใกล้ตัวร้ายที่สุด แล้วเนื้อเรื่องมันตลกร้ายด้วยนะ ถึงมันจะเป็นประเด็นเรื่องแม่ผัวลูกสะใภ้ (คือเป็นเรื่องชาวบ้านมาก) แต่มันมีอีกมุมที่ซ่อนอยู่ ซึ่งเราชอบมาก ในประเด็นที่ผู้ถูกกระทำให้เจ็บแค้น มักจะกระทำเช่นเดียวกันกับคนต่อไป และการที่ฝ่ายแรกถูกกระทำก็เป็นสาเหตุของเรื่องราวสยองขวัญที่ตามมา
อีกประเด็นหนึ่งที่ชอบคือ เรื่องของคนใกล้ตัวนี่แหละต้องคอยระวัง เพราะบทจะร้ายก็ฆ่าเราได้อย่างเลือดเย็นอย่างที่เราคาดไม่ถึงและไม่ทันได้ระวังตัว ถือว่าเล่มนี้ภาคินับจับประเด็นได้ดีและเราปลื้มมากค่ะ
เรื่องความน่ากลัวก็คือปกก็หลอนแล้ว ฮ่าๆ ความน่ากลัวอื่นๆก็ได้มาตรฐานภาคินัย (เรื่องความน่ากลัวนี่ได้อารมณ์ดูหนังสยองผีไทยมากๆอยู่แล้ว) โดยรวมเล่มนี้ถือว่าอยู่ในระดับดี มีหลายประเด็นที่ทำให้รู้สึกว่างานเขียนนี้มิใช่เพียงแค่ขายผีอย่างเดียว

นิยายสยองขวัญอีกเล่มหนึ่งของภาคินัย ที่เล่มก่อนๆ เราแอบผิดหวังกับการหักมุมจนเยอะเกินพอดี แต่ก็ยังชอบเนื้อหานิยายเขานะ นิยายผีเขาสนุกดี เรื่องนี้ก็เป็นเองผีนั่นแหละ เป็นเรื่องของดาวเหนือ ที่เข้าไปเกี่ยวข้องกับตำนานหอสิบที่เขาว่ามียายแก่ถูกลูกหลานทอดทิ้งอย่างเศร้าเดียวดาย จนต้องกระโดดหอตายพร้อมด้วยความคั่งแค้น
เรื่องสำนวนภาษาก็อยู่ในระดับมาตรฐานของภาคินัยแหละ ไม่แย่อะไร อ่านลื่นไหลกว่าเล่มก่อนๆ บรรยายเข้าถึงอารมณ์ ก็ถือว่าไม่ติดขัดให้หงุดหงิด
พออ่านเนื้อหาเรื่องนี้บอกเลยค่อนข้างชอบ หลายๆอย่าง ยิ่งช่วงที่พยายามสื่อว่าคนใกล้ตัวร้ายที่สุด แล้วเนื้อเรื่องมันตลกร้ายด้วยนะ ถึงมันจะเป็นประเด็นเรื่องแม่ผัวลูกสะใภ้ (คือเป็นเรื่องชาวบ้านมาก) แต่มันมีอีกมุมที่ซ่อนอยู่ ซึ่งเราชอบมาก ในประเด็นที่ผู้ถูกกระทำให้เจ็บแค้น มักจะกระทำเช่นเดียวกันกับคนต่อไป และการที่ฝ่ายแรกถูกกระทำก็เป็นสาเหตุของเรื่องราวสยองขวัญที่ตามมา
อีกประเด็นหนึ่งที่ชอบคือ เรื่องของคนใกล้ตัวนี่แหละต้องคอยระวัง เพราะบทจะร้ายก็ฆ่าเราได้อย่างเลือดเย็นอย่างที่เราคาดไม่ถึงและไม่ทันได้ระวังตัว ถือว่าเล่มนี้ภาคินับจับประเด็นได้ดีและเราปลื้มมากค่ะ
เรื่องความน่ากลัวก็คือปกก็หลอนแล้ว ฮ่าๆ ความน่ากลัวอื่นๆก็ได้มาตรฐานภาคินัย (เรื่องความน่ากลัวนี่ได้อารมณ์ดูหนังสยองผีไทยมากๆอยู่แล้ว) โดยรวมเล่มนี้ถือว่าอยู่ในระดับดี มีหลายประเด็นที่ทำให้รู้สึกว่างานเขียนนี้มิใช่เพียงแค่ขายผีอย่างเดียว

อ่านเพราะหน้าปกพระเอกหล่อ ฮ่าๆ บอกเลย กับเรื่องราวของสเปนเซอร์ (มีชื่ออะไรที่แปลกประหลาดกว่านี้อีกมั้ย) ที่ไปตามสืบชู้ตามคำสั่งบอสของชมรมอะไรสักอย่างของโรงเรียน แล้วพบว่าชู้ของท่านรับมนตรีเป็นผู้ชาย ที่เราใช้คำว่าชมรมอะไรสักอย่าง เพราะเรารู้สึกว่าการเขียนเรื่องชมรมไม่ชัดเจนเท่าไรนัก บอสคือใครทำไมนางเอกต้องเชื่อบอสขนาดนั้น เนื้อเรื่องค่อนข้างเดาได้ คือเราเดาได้ตั้งแต่ตอนต้นเรื่องแล้วไง ไม่ต้องสืบต้องเดาต้องลุ้นว่าพระเอกเป็นใครมายังไง เพราะฉะนั้นมันจึงไม่น่าตื่นเต้นอะไร ไม่มีอะไรเป็นความลับ ไม่มีจุดพีค เหมือนขายความน่ารักของพระเอก กับความเซ่อร์ของนางเอก ซึ่งในส่วนบุคลิกนางเอกก็มีบางตอนที่ตลกดี อย่างตอนโดนคนดูแลเหน็บว่าเซ่อร์สมชื่อนี่ตลกดีนะ แต่พระเอกนี่แบบขัดใจนิดหน่อย คือแบบดีเกิ๊น เท่ห์เกิ๊น คือในชีวิตจริงหาไม่ได้หรอกคนแบบนี้ รักนางเอก ขี้อาย เขิน คือเป็นอะไรที่แบบ (หาไม่ได้ ไม่มีทางแน่ๆที่จะหาเจอ) แต่ก็ยอมรับว่าเป็นการจัดบุคลิกได้เข้ากันดี คือคนดีมักจะเจอกับคนติ๊งต๊องนั่นแหละ ส่วนเนื้อเรื่องไม่มีอะไรหวอหวา อ่านได้เรื่อยๆ แอบน่าเบื่อบางตอน เพราะไม่มีจุดพีคอะไร จึงไม่มีจุดที่บีบคั้นอารมณ์ เรื่องราวเลยเรื่อยๆมาเรียงๆ สำนวนภาษาพอใช้ได้ในระดับวัยรุ่น ก็ไม่ได้รู้สึกสะดุดหรือติดขัดอะไร แต่ก็ไม่ถึงกับอ่านรื่นตารื่นใจขนาดนั้น อยู่ในระดับดีพอใช้ ก็ถือว่าอ่านได้เรื่อยๆเพลินๆ ไม่สนุกมาก แต่ก็ไม่ได้แย่อะไร เหมาะกับวันพักผ่อนสบายๆ

อ่านเพราะหน้าปกพระเอกหล่อ ฮ่าๆ บอกเลย กับเรื่องราวของสเปนเซอร์ (มีชื่ออะไรที่แปลกประหลาดกว่านี้อีกมั้ย) ที่ไปตามสืบชู้ตามคำสั่งบอสของชมรมอะไรสักอย่างของโรงเรียน แล้วพบว่าชู้ของท่านรับมนตรีเป็นผู้ชาย ที่เราใช้คำว่าชมรมอะไรสักอย่าง เพราะเรารู้สึกว่าการเขียนเรื่องชมรมไม่ชัดเจนเท่าไรนัก บอสคือใครทำไมนางเอกต้องเชื่อบอสขนาดนั้น เนื้อเรื่องค่อนข้างเดาได้ คือเราเดาได้ตั้งแต่ตอนต้นเรื่องแล้วไง ไม่ต้องสืบต้องเดาต้องลุ้นว่าพระเอกเป็นใครมายังไง เพราะฉะนั้นมันจึงไม่น่าตื่นเต้นอะไร ไม่มีอะไรเป็นความลับ ไม่มีจุดพีค เหมือนขายความน่ารักของพระเอก กับความเซ่อร์ของนางเอก ซึ่งในส่วนบุคลิกนางเอกก็มีบางตอนที่ตลกดี อย่างตอนโดนคนดูแลเหน็บว่าเซ่อร์สมชื่อนี่ตลกดีนะ แต่พระเอกนี่แบบขัดใจนิดหน่อย คือแบบดีเกิ๊น เท่ห์เกิ๊น คือในชีวิตจริงหาไม่ได้หรอกคนแบบนี้ รักนางเอก ขี้อาย เขิน คือเป็นอะไรที่แบบ (หาไม่ได้ ไม่มีทางแน่ๆที่จะหาเจอ) แต่ก็ยอมรับว่าเป็นการจัดบุคลิกได้เข้ากันดี คือคนดีมักจะเจอกับคนติ๊งต๊องนั่นแหละ ส่วนเนื้อเรื่องไม่มีอะไรหวอหวา อ่านได้เรื่อยๆ แอบน่าเบื่อบางตอน เพราะไม่มีจุดพีคอะไร จึงไม่มีจุดที่บีบคั้นอารมณ์ เรื่องราวเลยเรื่อยๆมาเรียงๆ สำนวนภาษาพอใช้ได้ในระดับวัยรุ่น ก็ไม่ได้รู้สึกสะดุดหรือติดขัดอะไร แต่ก็ไม่ถึงกับอ่านรื่นตารื่นใจขนาดนั้น อยู่ในระดับดีพอใช้ ก็ถือว่าอ่านได้เรื่อยๆเพลินๆ ไม่สนุกมาก แต่ก็ไม่ได้แย่อะไร เหมาะกับวันพักผ่อนสบายๆ

หยิบมาอ่านด้วยความสนใจเนื้อหาด้านหลังปก จะว่าไปนิยายวัยรุ่นนี่ถึงจะหวังเรื่องภาษาไม่ได้ (เพราะภาษาอิโม กะโท่โร่เต็มไปหมด) แต่เราว่านิยายวัยรุ่นมีอย่างหนึ่งที่น่าสนใจและนักเขียนสนศึกษาคือพลอต อาจจะด้วยว่ามันออกแนวกึ่งการ์ตูน บางครั้งพลอตจึงหลุดโลกได้มากกว่านิยายผู้ใหญ่ที่อิงความจริงไปเสียหมด นั่นทำให้นิยายวัยรุ่นจะมีเรื่องราวที่แปลกใหม่ แบบว่านิยายผู้ใหญ่ไม่มี เป็นอะไรที่น่าสนใจมากนะ และเรื่องนี้ก็เช่นกัน อ่านแล้วบอกได้เลยว่าพลอตแหวกดีนะ แล้วก็เป็นการแหวกที่สร้างสรรค์ มันเก๋ดีกับการที่เล่าเรื่องโลกหลังความตาย คือคนเขียนต้องคิดต้องครีเอทพอสมควรนะถึงจะได้เรื่องราวต่างๆนาๆ ทั้งเมือง ทั้งเรื่องการศึกษา (แหงล่ะ วิญญาณก็ต้องมีอการศึกษามีความรู้นะจ้ะไม่ใช่ตายอย่างไร้มารยาท) โดยรวมถ้ามองเพียงเรื่องพลอตเราชอบนะ มันเก๋ดี แล้วคนเขียนก็ต้องทำการบ้าน ทำการคิดพอสมควร ถือว่าการครีเอทการคิดทำได้ดี (ดีกว่านิยายผู้ใหญ่หลายๆเรื่อง) แม้ว่าจะมุกซ้ำๆ เรื่องแฟนเก่านางเอกบ้างก็ตาม แต่ในส่วนเรื่องสำนวน ก็ต้องยอมรับแหละว่ายังด้อย หรืออาจจะจงใจให้เป็นอย่างนั้นก็ตาม เพราะด้วยเป็นนิยายวัยรุ่น อาจจะจำกัดว่าเป็นภาษาที่วัยรุ่นชอบก็เลยออกมาอย่างนี้ แต่ก็มีบางช่วงนะที่คนเขียนทำได้ดี อย่างเรื่องตอนที่อ่านจดหมายเรื่องคดีความเจอคนลักลอบเข้ามาในโลกหลังความนั่น ก็ใช้สำนวนได้ดีทีเดียวล่ะ แต่การเล่าเรื่องจะมีบางตอนที่น่าเบื่อไปบ้าง แต่โดยรวมเราว่าก็ไมได้วัยรุ่นจ๋าจนมึนงงอะไรนะ ถือว่าทำได้ดีแหละ พอเจอเล่มนี้ เหมือนต้องมองนิยายวัยรุ่นใหม่ซะแล้วล่ะ

หยิบมาอ่านด้วยความสนใจเนื้อหาด้านหลังปก จะว่าไปนิยายวัยรุ่นนี่ถึงจะหวังเรื่องภาษาไม่ได้ (เพราะภาษาอิโม กะโท่โร่เต็มไปหมด) แต่เราว่านิยายวัยรุ่นมีอย่างหนึ่งที่น่าสนใจและนักเขียนสนศึกษาคือพลอต อาจจะด้วยว่ามันออกแนวกึ่งการ์ตูน บางครั้งพลอตจึงหลุดโลกได้มากกว่านิยายผู้ใหญ่ที่อิงความจริงไปเสียหมด นั่นทำให้นิยายวัยรุ่นจะมีเรื่องราวที่แปลกใหม่ แบบว่านิยายผู้ใหญ่ไม่มี เป็นอะไรที่น่าสนใจมากนะ และเรื่องนี้ก็เช่นกัน อ่านแล้วบอกได้เลยว่าพลอตแหวกดีนะ แล้วก็เป็นการแหวกที่สร้างสรรค์ มันเก๋ดีกับการที่เล่าเรื่องโลกหลังความตาย คือคนเขียนต้องคิดต้องครีเอทพอสมควรนะถึงจะได้เรื่องราวต่างๆนาๆ ทั้งเมือง ทั้งเรื่องการศึกษา (แหงล่ะ วิญญาณก็ต้องมีอการศึกษามีความรู้นะจ้ะไม่ใช่ตายอย่างไร้มารยาท) โดยรวมถ้ามองเพียงเรื่องพลอตเราชอบนะ มันเก๋ดี แล้วคนเขียนก็ต้องทำการบ้าน ทำการคิดพอสมควร ถือว่าการครีเอทการคิดทำได้ดี (ดีกว่านิยายผู้ใหญ่หลายๆเรื่อง) แม้ว่าจะมุกซ้ำๆ เรื่องแฟนเก่านางเอกบ้างก็ตาม แต่ในส่วนเรื่องสำนวน ก็ต้องยอมรับแหละว่ายังด้อย หรืออาจจะจงใจให้เป็นอย่างนั้นก็ตาม เพราะด้วยเป็นนิยายวัยรุ่น อาจจะจำกัดว่าเป็นภาษาที่วัยรุ่นชอบก็เลยออกมาอย่างนี้ แต่ก็มีบางช่วงนะที่คนเขียนทำได้ดี อย่างเรื่องตอนที่อ่านจดหมายเรื่องคดีความเจอคนลักลอบเข้ามาในโลกหลังความนั่น ก็ใช้สำนวนได้ดีทีเดียวล่ะ แต่การเล่าเรื่องจะมีบางตอนที่น่าเบื่อไปบ้าง แต่โดยรวมเราว่าก็ไมได้วัยรุ่นจ๋าจนมึนงงอะไรนะ ถือว่าทำได้ดีแหละ พอเจอเล่มนี้ เหมือนต้องมองนิยายวัยรุ่นใหม่ซะแล้วล่ะ

หลักธรรมจากท่าน ว.วชิรเมธีอีกเล่มหนึ่งที่หยิบมาอ่านหลังจากคนสำราญงงานสำเร็จ (ซึ่งเราค่อนข้างชอบ) ส่วนในธรรมะทอรัก จะพูดถึงเรื่องความรัก แต่ไม่ใช่แค่ว่าฉันรักเธอ เธอรักเขาแค่นั้น ธรรมะในเล่มนี้จะบอกเล่าเรื่องราวตั้งแต่ก่อนที่คนเราจะคิดมีคู่ครอง การเลือกดูคน เพราะคนบนโลกนี้มีหลายประเภท การเลือกคู่ครองผิดก็อาจจะเหมือนตกนรกทั้งเป็นได้ ในการที่เราจะได้พบเจอหรือรู้สึกรักใครนั้น มันไม่ใช่แค่ปัจจุบัน มันยังมีเรื่องอดีตมาเกี่ยวข้องด้วย เพราะฉะนั้นเนื้อหาจึงไล่มาตั้งแต่การเลือกดูคน การตัดสินใจครองคู่กัน ทำไมเราถึงได้มาอยู่ร่วมกัน เราควรจะมีธรรมะและทัศนะคติอย่างไร แล้วการปรับจิตใจเมื่อเราต้องครองคู่กับอีกคนหนึ่งซึ่งถูกเลี้ยงดูมาต่างกัน หนังสือเล่มนี้ได้บอกเป็นแนวทางว่าเราควรจะทำอย่างไร ซึ่งถือว่าดีมากๆ สำหรับคนที่อาจจะกำลังคิดว่าจะใช้ชีวิตคู่กับใครสักคน คนที่กำลังจะตัดสินใจแต่งงาน หรือคนที่แต่งงานกันมานานจนรักจืดชืดก็ตาม คนที่กำลังมีปัญหากับคนรัก อ่านได้หมด
ในส่วนของเนื้อหา แบ่งเป็นหัวข้อและสัดส่วนอย่างดี ทำให้อ่านง่าย สำนวนภาษาที่ใช้ก็เข้าใจง่ายไม่ซับซ้อน ที่เราชอบอีกอย่างคือท่านว.ชอบยกตัวอย่างให้เราเข้าใจได้ง่ายๆ ซึ่งพอเราได้อ่านตัวอย่าง มันจะยิ่งทำให้เราเข้าใจได้อย่างลึกซึงมากขึ้น ทั้งยังเพิ่มความสนุกสนานอีกด้วย ถือว่าดีมากๆ เพราะโดยส่วนตัวชอบอ่านเรื่องราวต่างๆนาๆอยู่แล้ว เล่มนี้จึงอยากขอแนะนำเลย สำหรับคนมีคู่ คนที่คิดจะมีคู่และคนที่อยากมีคู่ค่ะ

หลักธรรมจากท่าน ว.วชิรเมธีอีกเล่มหนึ่งที่หยิบมาอ่านหลังจากคนสำราญงงานสำเร็จ (ซึ่งเราค่อนข้างชอบ) ส่วนในธรรมะทอรัก จะพูดถึงเรื่องความรัก แต่ไม่ใช่แค่ว่าฉันรักเธอ เธอรักเขาแค่นั้น ธรรมะในเล่มนี้จะบอกเล่าเรื่องราวตั้งแต่ก่อนที่คนเราจะคิดมีคู่ครอง การเลือกดูคน เพราะคนบนโลกนี้มีหลายประเภท การเลือกคู่ครองผิดก็อาจจะเหมือนตกนรกทั้งเป็นได้ ในการที่เราจะได้พบเจอหรือรู้สึกรักใครนั้น มันไม่ใช่แค่ปัจจุบัน มันยังมีเรื่องอดีตมาเกี่ยวข้องด้วย เพราะฉะนั้นเนื้อหาจึงไล่มาตั้งแต่การเลือกดูคน การตัดสินใจครองคู่กัน ทำไมเราถึงได้มาอยู่ร่วมกัน เราควรจะมีธรรมะและทัศนะคติอย่างไร แล้วการปรับจิตใจเมื่อเราต้องครองคู่กับอีกคนหนึ่งซึ่งถูกเลี้ยงดูมาต่างกัน หนังสือเล่มนี้ได้บอกเป็นแนวทางว่าเราควรจะทำอย่างไร ซึ่งถือว่าดีมากๆ สำหรับคนที่อาจจะกำลังคิดว่าจะใช้ชีวิตคู่กับใครสักคน คนที่กำลังจะตัดสินใจแต่งงาน หรือคนที่แต่งงานกันมานานจนรักจืดชืดก็ตาม คนที่กำลังมีปัญหากับคนรัก อ่านได้หมด
ในส่วนของเนื้อหา แบ่งเป็นหัวข้อและสัดส่วนอย่างดี ทำให้อ่านง่าย สำนวนภาษาที่ใช้ก็เข้าใจง่ายไม่ซับซ้อน ที่เราชอบอีกอย่างคือท่านว.ชอบยกตัวอย่างให้เราเข้าใจได้ง่ายๆ ซึ่งพอเราได้อ่านตัวอย่าง มันจะยิ่งทำให้เราเข้าใจได้อย่างลึกซึงมากขึ้น ทั้งยังเพิ่มความสนุกสนานอีกด้วย ถือว่าดีมากๆ เพราะโดยส่วนตัวชอบอ่านเรื่องราวต่างๆนาๆอยู่แล้ว เล่มนี้จึงอยากขอแนะนำเลย สำหรับคนมีคู่ คนที่คิดจะมีคู่และคนที่อยากมีคู่ค่ะ

ติดตามงานของท่าน ว.วชิรเมธีมาได้สักพัก ด้วยชื่นชอบในการสอนที่ง่าย และไม่อ้อมค้อม ตรงประเด็น ไม่ยากที่จะเข้าใจ และเล่มนี้ก็เป็นหนังสือที่ไม่หนาจนเกินไป คนสำราญงานสำเร็จบอกเล่าเรื่องราวที่สอนสั่ง เกี่ยวกับชีวิตการทำงาน ในองค์กร มิใช่เพียงองค์กรที่เราทำงานได้เงินเดือนเท่านั้น แต่ยังหมายถึงองค์กรชีวิตด้วย ซึ่งก็ถือการประคับประคองการดำรงชีวิตส่วนตัวด้วย เพราะในชีวิตคนเราต้องเดินควบคู่ บริหารจัดการกันไปทั้งสองด้าน บางคนไม่สามารถจัดการได้ทั้งสองด้าน อาจจะดีเพียงอย่างเดียว ส่วนอีกด้านนั้นล้มเหลวก็ทำให้เกิดทุกข์ด้วย
สิ่งที่ชอบคือเมื่อมีการขึ้นหัวข้อหลักใหญ่ จะมีการบอกให้ผู้อ่านทำสมาธิ หายใจเข้าออก เพราะคนเราทุกวันนี้ฟุ้งซ่านทางความคิดมากไป ทำให้ไม่ว่าทำอะไรก็ประสบความสำเร็จได้ยาก จากนั้นจึงเข้าในส่วนเนื้อ
การเขียนด้วยสำนวนง่ายๆ และมีการยกตัวอย่างเรื่องราวตลอด โดยเฉพาะการยกเอาบุคคลสำคัญๆ มาเป็นตัวอย่างทำให้เราเห็นภาพว่า คนที่เป็นเจ้าคนนายคน จะได้ใจลูกน้องนั้นเขาทำอย่างไรกันบ้าง มิใช่แต่เพียงสั่งงานเท่านั้น คนเป็นเจ้านายต้องรู้จักจัดการบริหารทุกอย่างโดยเฉพาะการบริหารลุกน้องให้ทำงานได้ตามเป้าหมาย และการจะทำงานให้ได้ความสุขนั้น ต้องทำอย่างไร ในหนังสือเล่มนี้มีบอกไว้หมด เรียกได้ว่าเล่มเดียว เราอาจจะเปฃี่ยนแปลงการทำงานของเราไปเลยก็ได้
อีกอย่างการอ่านหนังสือเล่มนี้ทำให้รู้สึกสบายใจ และได้เห็นหลักในการทำงานมากขึ้น หากใครกำลังมีปัญหาที่ทำงานก็ลงอ่านดูค่ะ อาจจะเข้าใจและปรับเปลี่ยนอะไรให้ดีขึ้นได้

ติดตามงานของท่าน ว.วชิรเมธีมาได้สักพัก ด้วยชื่นชอบในการสอนที่ง่าย และไม่อ้อมค้อม ตรงประเด็น ไม่ยากที่จะเข้าใจ และเล่มนี้ก็เป็นหนังสือที่ไม่หนาจนเกินไป คนสำราญงานสำเร็จบอกเล่าเรื่องราวที่สอนสั่ง เกี่ยวกับชีวิตการทำงาน ในองค์กร มิใช่เพียงองค์กรที่เราทำงานได้เงินเดือนเท่านั้น แต่ยังหมายถึงองค์กรชีวิตด้วย ซึ่งก็ถือการประคับประคองการดำรงชีวิตส่วนตัวด้วย เพราะในชีวิตคนเราต้องเดินควบคู่ บริหารจัดการกันไปทั้งสองด้าน บางคนไม่สามารถจัดการได้ทั้งสองด้าน อาจจะดีเพียงอย่างเดียว ส่วนอีกด้านนั้นล้มเหลวก็ทำให้เกิดทุกข์ด้วย
สิ่งที่ชอบคือเมื่อมีการขึ้นหัวข้อหลักใหญ่ จะมีการบอกให้ผู้อ่านทำสมาธิ หายใจเข้าออก เพราะคนเราทุกวันนี้ฟุ้งซ่านทางความคิดมากไป ทำให้ไม่ว่าทำอะไรก็ประสบความสำเร็จได้ยาก จากนั้นจึงเข้าในส่วนเนื้อ
การเขียนด้วยสำนวนง่ายๆ และมีการยกตัวอย่างเรื่องราวตลอด โดยเฉพาะการยกเอาบุคคลสำคัญๆ มาเป็นตัวอย่างทำให้เราเห็นภาพว่า คนที่เป็นเจ้าคนนายคน จะได้ใจลูกน้องนั้นเขาทำอย่างไรกันบ้าง มิใช่แต่เพียงสั่งงานเท่านั้น คนเป็นเจ้านายต้องรู้จักจัดการบริหารทุกอย่างโดยเฉพาะการบริหารลุกน้องให้ทำงานได้ตามเป้าหมาย และการจะทำงานให้ได้ความสุขนั้น ต้องทำอย่างไร ในหนังสือเล่มนี้มีบอกไว้หมด เรียกได้ว่าเล่มเดียว เราอาจจะเปฃี่ยนแปลงการทำงานของเราไปเลยก็ได้
อีกอย่างการอ่านหนังสือเล่มนี้ทำให้รู้สึกสบายใจ และได้เห็นหลักในการทำงานมากขึ้น หากใครกำลังมีปัญหาที่ทำงานก็ลงอ่านดูค่ะ อาจจะเข้าใจและปรับเปลี่ยนอะไรให้ดีขึ้นได้

นิทานแบบอินดี้ (ขอใช้คำนี้แล้วกัน) ที่คว้ารางวัลซีไรต์ปี 2548 เลือกหยิบมาอ่านเพราะชื่อเรื่องเก๋ดี แปลกๆไม่เคยเจอ ให้ความรู้สึกว่าเป็นนิทานที่ต้องมีอะไรสักอย่างที่แปลกใหม่ให้สัมผัส แล้วก็เป็นอย่างที่คิด เพราะเจ้าหงิญเป็นนิทานที่ผสมผสานความรู้สึกของผู้ใหญ่เอาไว้แต่นำเสนอแบบน่ารัก น่าหยิก โดยในหนังสือแบ่งย่อยเป็นตอนๆ จะเหมือนเทพนิยายก็ใช่ หรือจะว่าเหมือนนิทานปรัชญาก็ใช่อีก หรือง่ายๆคือเอาเทพนิยายมาใส่ปรัชญาและแฝงมุกตลกอีกด้วย เสน่ห์ของหนังสือเล่มนี้คือ คุณจะไม่มีทางเดาเรื่องในแต่ละตอนได้ถูก แม้แต่บทสนทนาการตอบคำถามของตัวละครก็เป็นอะไรที่เก๋ไก๋ ซึ่งเราชอบมากๆ บางตอนเหมือนคนเขียนเอาประสบการณ์ที่เคยพบเจอมามาเล่าในแบบนิทาน แล้วน่ารักมากๆ อีกทั้งที่ชอบที่สุดคือเราอ่านเราจะรู้สึกได้เลยว่า คนเขียนเขามีอะไรจะบอกจะเล่านะ และเขาก็เล่าเรื่องโน้นเรื่องนี้ที่เขาคงพบเจอมาในชีวิต ผ่านนิทานแต่ละตอนนั่นแหละ ตอนที่เราชอบที่สุดก็คือตอนลูกหามนั่นแหละ เรารู้สึกว่ามันตรงกับสังคมเราดี แอบประชด และเสนอความคิดได้แหวกแนว ทั้งภาษายังสละสลวย ไม่น่าเบื่อ เป็นตัวอย่างที่แสดงให้เห็นว่า ภาษาสวยภาษาดีไม่จำเป็นต้องเวิ่นเว้อ อ่านยาก เจ้าหงิญมีข้อดีอีกอย่างคือผู้ใหญ่ควรอ่านและเด็กก็ควรอ่าน คือหมายถึงว่าอ่านได้ทุกเพศทุกวัยนั่นแหละ เล่มที่เราซื้อเป็นเล่มที่มติชนพิมพ์ มีภาพการ์ตูนประกอบด้วย เด็กๆน่าจะชอบ เพราะลูกชายเราก็ชอบ พ่อแม่คนไหนมองหานิทานให้ลูกก็ลองหยิบมาพิจารณาได้เลยนะ เพราะเล่มนี้แนะนำมากๆ

นิทานแบบอินดี้ (ขอใช้คำนี้แล้วกัน) ที่คว้ารางวัลซีไรต์ปี 2548 เลือกหยิบมาอ่านเพราะชื่อเรื่องเก๋ดี แปลกๆไม่เคยเจอ ให้ความรู้สึกว่าเป็นนิทานที่ต้องมีอะไรสักอย่างที่แปลกใหม่ให้สัมผัส แล้วก็เป็นอย่างที่คิด เพราะเจ้าหงิญเป็นนิทานที่ผสมผสานความรู้สึกของผู้ใหญ่เอาไว้แต่นำเสนอแบบน่ารัก น่าหยิก โดยในหนังสือแบ่งย่อยเป็นตอนๆ จะเหมือนเทพนิยายก็ใช่ หรือจะว่าเหมือนนิทานปรัชญาก็ใช่อีก หรือง่ายๆคือเอาเทพนิยายมาใส่ปรัชญาและแฝงมุกตลกอีกด้วย เสน่ห์ของหนังสือเล่มนี้คือ คุณจะไม่มีทางเดาเรื่องในแต่ละตอนได้ถูก แม้แต่บทสนทนาการตอบคำถามของตัวละครก็เป็นอะไรที่เก๋ไก๋ ซึ่งเราชอบมากๆ บางตอนเหมือนคนเขียนเอาประสบการณ์ที่เคยพบเจอมามาเล่าในแบบนิทาน แล้วน่ารักมากๆ อีกทั้งที่ชอบที่สุดคือเราอ่านเราจะรู้สึกได้เลยว่า คนเขียนเขามีอะไรจะบอกจะเล่านะ และเขาก็เล่าเรื่องโน้นเรื่องนี้ที่เขาคงพบเจอมาในชีวิต ผ่านนิทานแต่ละตอนนั่นแหละ ตอนที่เราชอบที่สุดก็คือตอนลูกหามนั่นแหละ เรารู้สึกว่ามันตรงกับสังคมเราดี แอบประชด และเสนอความคิดได้แหวกแนว ทั้งภาษายังสละสลวย ไม่น่าเบื่อ เป็นตัวอย่างที่แสดงให้เห็นว่า ภาษาสวยภาษาดีไม่จำเป็นต้องเวิ่นเว้อ อ่านยาก เจ้าหงิญมีข้อดีอีกอย่างคือผู้ใหญ่ควรอ่านและเด็กก็ควรอ่าน คือหมายถึงว่าอ่านได้ทุกเพศทุกวัยนั่นแหละ เล่มที่เราซื้อเป็นเล่มที่มติชนพิมพ์ มีภาพการ์ตูนประกอบด้วย เด็กๆน่าจะชอบ เพราะลูกชายเราก็ชอบ พ่อแม่คนไหนมองหานิทานให้ลูกก็ลองหยิบมาพิจารณาได้เลยนะ เพราะเล่มนี้แนะนำมากๆ

เราหยิบมาอ่านเพราะเราเคยติดตามผลงานนิยายผีของนักเขียนที่เขียนเรื่องนี้อยู่ (แต่เขาเขียนเรื่องนี้มาก่อนที่จะเปลี่ยนไปเขียนแนวผีนะ) บอกได้เลยว่า น้ำเน่ามากกกก คืออยากจะลากกอไก่ให้ยาวไปถึงภูเก็ต เพราะมันรวมทุกอย่างที่มีในละครน้ำเน่าเอาไว้เลย พลอตนี่แทบจะคัดลอกแล้ววางมาเลย คือคัดลอกจากละครน้ำเน่ามา ทั้งเรื่องที่นางเอกผู้ที่เกิดมาจนแทบจะตลอดชีวิต เกิดวันหนึ่งกลายเป็นลูกเศรษฐีได้รับมรดกห้าร้อยล้าน เป็นอะไรที่ละครไทยมากๆค่ะ แล้วจากนั้นนางเอกผู้แสนจะเป็นคนดี คือนางดีนางโง่กับทุกคน ยกเว้นพระเอก ก็พาแม่กับน้องเข้ามาเจอกับพระเอกที่ไม่พอใจ เพราะสมบัติเจ้าคุณปู่ดันตกเป้นของใครไม่ร็ จำได้ว่าเคยเจอกันแบบไม่ประทับใจมาก่อนหน้า น้ำเน่ามากกก แล้วพระเอกกับนางเอกก็ทะเลาะกัน คือพลอตเป็นอะไรที่ไม่ต้องเดาอะไรกันนะ เพราะมันเป็นพลอตสำเร็จรูป ไม่ต้องคิดเยอะ อ่านเอาเพลินๆก็พอได้อยู่ เพราะมันมีทุกอย่างในละครน้ำเน่าที่คนดูมากมายในประเทศเราติดนี่แหละ เพราะฉะนั้นหากใครเคยดูละครหลังข่าวก็คงจะชอบ แม้ว่าตอนจบจะมีการแอบหักมุมอะไรนิดหน่อย แต่มันก็ไม่สามารถกลับความน้ำเน่าของเรื่องได้เลยแม้แต่น้อย สำนวนภาษาเราก็เฉยๆ ไม่ได้ดีแต่ก็ไม่แย่ เพราะฉะนั้นมันเลยเหมือนส่งให้พลอตน้ำเน่าในหนังสือเล่มนี้เด่นขึ้นมาอีก เอาเป็นว่าถ้าใครไม่แอนตี้ละครน้ำเน่าก็อ่านได้เลยค่ะ ตามสบาย แต่หากใครแอนตี้ไม่ชอบ เดินผ่านเลยค่ะ

เราหยิบมาอ่านเพราะเราเคยติดตามผลงานนิยายผีของนักเขียนที่เขียนเรื่องนี้อยู่ (แต่เขาเขียนเรื่องนี้มาก่อนที่จะเปลี่ยนไปเขียนแนวผีนะ) บอกได้เลยว่า น้ำเน่ามากกกก คืออยากจะลากกอไก่ให้ยาวไปถึงภูเก็ต เพราะมันรวมทุกอย่างที่มีในละครน้ำเน่าเอาไว้เลย พลอตนี่แทบจะคัดลอกแล้ววางมาเลย คือคัดลอกจากละครน้ำเน่ามา ทั้งเรื่องที่นางเอกผู้ที่เกิดมาจนแทบจะตลอดชีวิต เกิดวันหนึ่งกลายเป็นลูกเศรษฐีได้รับมรดกห้าร้อยล้าน เป็นอะไรที่ละครไทยมากๆค่ะ แล้วจากนั้นนางเอกผู้แสนจะเป็นคนดี คือนางดีนางโง่กับทุกคน ยกเว้นพระเอก ก็พาแม่กับน้องเข้ามาเจอกับพระเอกที่ไม่พอใจ เพราะสมบัติเจ้าคุณปู่ดันตกเป้นของใครไม่ร็ จำได้ว่าเคยเจอกันแบบไม่ประทับใจมาก่อนหน้า น้ำเน่ามากกก แล้วพระเอกกับนางเอกก็ทะเลาะกัน คือพลอตเป็นอะไรที่ไม่ต้องเดาอะไรกันนะ เพราะมันเป็นพลอตสำเร็จรูป ไม่ต้องคิดเยอะ อ่านเอาเพลินๆก็พอได้อยู่ เพราะมันมีทุกอย่างในละครน้ำเน่าที่คนดูมากมายในประเทศเราติดนี่แหละ เพราะฉะนั้นหากใครเคยดูละครหลังข่าวก็คงจะชอบ แม้ว่าตอนจบจะมีการแอบหักมุมอะไรนิดหน่อย แต่มันก็ไม่สามารถกลับความน้ำเน่าของเรื่องได้เลยแม้แต่น้อย สำนวนภาษาเราก็เฉยๆ ไม่ได้ดีแต่ก็ไม่แย่ เพราะฉะนั้นมันเลยเหมือนส่งให้พลอตน้ำเน่าในหนังสือเล่มนี้เด่นขึ้นมาอีก เอาเป็นว่าถ้าใครไม่แอนตี้ละครน้ำเน่าก็อ่านได้เลยค่ะ ตามสบาย แต่หากใครแอนตี้ไม่ชอบ เดินผ่านเลยค่ะ

ตอนแรกหยิบมาอ่านก็ไม่คิดอะไร คิดว่าคงนิยายรักเศร้าๆ แต่พอได้หยิบอ่านก็พอได้อยู่ เพียงแต่ไม่เหมือนที่ติดไว้เท่าไหร่ เพราะเรื่องนี้ถือได้ว่าเป็นแนวตบจูบนั่นแหละ ตัวพระเอกเองโกรธที่น้องสาวหนีไปกับคนที่น้องสาวรัก ไม่ยอมแต่งงานกับคนที่ตนเลือกให้ ก็ทั้งเสียหน้าทั้งโมโห เลยไปจับตัวน้องสาวของผู้ชายมา เป็นพลอตที่เดิมๆ ไม่มีอะไรแปลกใหม่ เจอได้ในนิยายไทยประมาณแปดพันล้านเล่ม แต่หนังสือเรื่องนี้มีที่ตรงที่ สำนวนการเขียนและการเล่าเรื่องที่ไม่น่าเบื่อ ภาษาที่ใช้ (ซึ่งเอามาวัดนักเขียนหน้าใหม่ได้เหมือนกันนะว่าใครโอเคหรือไม่โอเค) ถือได้ว่าคนเขียนมีฝีมืออยู่เหมือนกัน แต่ที่เราไม่ชอบก็พลอตนั่นแหละ การเขียนเรื่องประเภทพระเอกจับนางเอกมาขัง เรารู้สึกว่ามันตลก ยิ่งแบบที่ขังแบบให้หนีได้ แต่นางเอกเลือกจะไม่หนีทั้งที่ตัวเองก็ไมได้ทำอะไรผิดมันยิ่งตลก แถมเนื้อเรื่องที่เดินไปจนถึงจุดที่พระเอกข่มขืนนางเอก ด้วยเราเป็นคนแอนตี้เรื่องการข่มขืน (ซึ่งมันจะเป็นการสร้างค่านิยมผิดๆให้คนในสังคม มันให้ความรู้สึกกดขี่เพศหญิงที่ไม่มีทางสู้) เราก็เลยค่อนข้างจะเฉยชา ที่ไม่ได้ถึงขั้นว่าไม่ชอบเพราะเรารู้สึกว่าคนเขียนผีฝีมือ เพราะการเล่าเรื่องน่าติดและเขียนได้เข้าถึงอารมณ์ดี สำนวนภาษาเข้าขั้นดี อ่านแล้วรื่นไหล ไม่สะดุดติดขัดอะไร เพียงแต่ว่าปัญหาเรื่องพลอตมันค่อนข้างเด่นชัดเจนถึงจะเอาสำนวนภาษาดีมาบวกลบก็กลบไม่ได้ เอาคะแนนเฉยๆไปแล้วกันสำหรับเรื่องนี้

ตอนแรกหยิบมาอ่านก็ไม่คิดอะไร คิดว่าคงนิยายรักเศร้าๆ แต่พอได้หยิบอ่านก็พอได้อยู่ เพียงแต่ไม่เหมือนที่ติดไว้เท่าไหร่ เพราะเรื่องนี้ถือได้ว่าเป็นแนวตบจูบนั่นแหละ ตัวพระเอกเองโกรธที่น้องสาวหนีไปกับคนที่น้องสาวรัก ไม่ยอมแต่งงานกับคนที่ตนเลือกให้ ก็ทั้งเสียหน้าทั้งโมโห เลยไปจับตัวน้องสาวของผู้ชายมา เป็นพลอตที่เดิมๆ ไม่มีอะไรแปลกใหม่ เจอได้ในนิยายไทยประมาณแปดพันล้านเล่ม แต่หนังสือเรื่องนี้มีที่ตรงที่ สำนวนการเขียนและการเล่าเรื่องที่ไม่น่าเบื่อ ภาษาที่ใช้ (ซึ่งเอามาวัดนักเขียนหน้าใหม่ได้เหมือนกันนะว่าใครโอเคหรือไม่โอเค) ถือได้ว่าคนเขียนมีฝีมืออยู่เหมือนกัน แต่ที่เราไม่ชอบก็พลอตนั่นแหละ การเขียนเรื่องประเภทพระเอกจับนางเอกมาขัง เรารู้สึกว่ามันตลก ยิ่งแบบที่ขังแบบให้หนีได้ แต่นางเอกเลือกจะไม่หนีทั้งที่ตัวเองก็ไมได้ทำอะไรผิดมันยิ่งตลก แถมเนื้อเรื่องที่เดินไปจนถึงจุดที่พระเอกข่มขืนนางเอก ด้วยเราเป็นคนแอนตี้เรื่องการข่มขืน (ซึ่งมันจะเป็นการสร้างค่านิยมผิดๆให้คนในสังคม มันให้ความรู้สึกกดขี่เพศหญิงที่ไม่มีทางสู้) เราก็เลยค่อนข้างจะเฉยชา ที่ไม่ได้ถึงขั้นว่าไม่ชอบเพราะเรารู้สึกว่าคนเขียนผีฝีมือ เพราะการเล่าเรื่องน่าติดและเขียนได้เข้าถึงอารมณ์ดี สำนวนภาษาเข้าขั้นดี อ่านแล้วรื่นไหล ไม่สะดุดติดขัดอะไร เพียงแต่ว่าปัญหาเรื่องพลอตมันค่อนข้างเด่นชัดเจนถึงจะเอาสำนวนภาษาดีมาบวกลบก็กลบไม่ได้ เอาคะแนนเฉยๆไปแล้วกันสำหรับเรื่องนี้

เหมือนว่านิ้วกลมที่มีชื่อเสียงจากหนังสือโตเกียวไม่มีขาจะต้องตั้งชื่อหนังสือให้เกี่ยวข้องกับอวัยวะตลอด และมาถึงเล่มนี้ก็เหมือนกัน กับทริปใหม่ (หลังจากไปบุกป่าคอนกรีตอย่างโตเกียวมาแล้ว) ก็เข้าป่าที่มีต้นไม้จริงจังอย่างเนปาลกันบ้าง ด้วยคอนเซ็ป ถูกและปรัชญา (เราตั้งให้เองแหละ) เนื้อหาคือการเขียนเกี่ยวกับการเดินทางไปท่องเที่ยวที่เนปาลของนิ้วกลม แล้วได้พบเจอวิถีชีวิตของชาวเนปาลต่างๆนาๆ ทั้งความน่านับถือ ไปจนถึงความสกปรกน่าชิงชัง พิธีกรรมต่างๆ ขอทาน คนขายขลุ่ย และอีกมากมาย ถ้าถามว่าชอบตอนไหนมากที่สุดก็จะบอกว่าชอบตอนเดินไปดูพระอาทิตย์กันบนเขาสูง เรารู้สึกได้ถึงความพยายามและความมุ่งมั่นของนิ้วกลมและเพื่อน และความพยายามในการจะเดินทางไปให้ถึง แอบดราม่าในเรื่องค่าใช้จ่ายเล็กๆ แต่มันก็ทำให้หนังสือมีกิมมิกดีนะ ไม่น่าเบื่อเหมือนเล่าไปเรื่อย ท่องเที่ยวอย่างสวยงาม ซึ่งหนังสือแบบนั้นก็มีค่อนข้างมากอยู่แล้วในบ้านเรา
ในเรื่องการบรรยายภาษาเข้าถึงใจและเห็นภาพ มีหลายเหตุการณ์ที่นิ้วกลมตั้งคำถามกลับมายังคนอ่าน เช่นเหตุการณ์ที่มีคนมาขายขลุ่ยเป็นต้น ตอนที่ดั้นด้นเดินขึ้นเขากันแอบตื่นเต้นดี และบรรยายสองข้างทางจนเราเหนื่อยแทน เพราะรู้สึกว่าขึ้นเขาตามไปกับเขาด้วย แต่ถ้าหากจะพูดโดยรวม ความดีเท่าเดิม แต่ความสดก็ไม่เท่าโตเกียวไม่มีขา เพราะฉะนั้นคนที่อ่านหนังสือท่องเที่ยวของนิ้วกลมก็น่าจะยังให้โตเกียวไม่มีขาเป็นอันดับหนึ่งอยู่ แต่เราว่าถ้าจะแบ่งปันคะแนนมาให้เนปาลประมาณสะดือบ้างก็คงจะไม่ผิดหวังแต่อย่างไร แถมยังได้ตื่นเต้นระทึกใจจนท้องไส้ปั่นป่วนก็เป็นได้

เหมือนว่านิ้วกลมที่มีชื่อเสียงจากหนังสือโตเกียวไม่มีขาจะต้องตั้งชื่อหนังสือให้เกี่ยวข้องกับอวัยวะตลอด และมาถึงเล่มนี้ก็เหมือนกัน กับทริปใหม่ (หลังจากไปบุกป่าคอนกรีตอย่างโตเกียวมาแล้ว) ก็เข้าป่าที่มีต้นไม้จริงจังอย่างเนปาลกันบ้าง ด้วยคอนเซ็ป ถูกและปรัชญา (เราตั้งให้เองแหละ) เนื้อหาคือการเขียนเกี่ยวกับการเดินทางไปท่องเที่ยวที่เนปาลของนิ้วกลม แล้วได้พบเจอวิถีชีวิตของชาวเนปาลต่างๆนาๆ ทั้งความน่านับถือ ไปจนถึงความสกปรกน่าชิงชัง พิธีกรรมต่างๆ ขอทาน คนขายขลุ่ย และอีกมากมาย ถ้าถามว่าชอบตอนไหนมากที่สุดก็จะบอกว่าชอบตอนเดินไปดูพระอาทิตย์กันบนเขาสูง เรารู้สึกได้ถึงความพยายามและความมุ่งมั่นของนิ้วกลมและเพื่อน และความพยายามในการจะเดินทางไปให้ถึง แอบดราม่าในเรื่องค่าใช้จ่ายเล็กๆ แต่มันก็ทำให้หนังสือมีกิมมิกดีนะ ไม่น่าเบื่อเหมือนเล่าไปเรื่อย ท่องเที่ยวอย่างสวยงาม ซึ่งหนังสือแบบนั้นก็มีค่อนข้างมากอยู่แล้วในบ้านเรา
ในเรื่องการบรรยายภาษาเข้าถึงใจและเห็นภาพ มีหลายเหตุการณ์ที่นิ้วกลมตั้งคำถามกลับมายังคนอ่าน เช่นเหตุการณ์ที่มีคนมาขายขลุ่ยเป็นต้น ตอนที่ดั้นด้นเดินขึ้นเขากันแอบตื่นเต้นดี และบรรยายสองข้างทางจนเราเหนื่อยแทน เพราะรู้สึกว่าขึ้นเขาตามไปกับเขาด้วย แต่ถ้าหากจะพูดโดยรวม ความดีเท่าเดิม แต่ความสดก็ไม่เท่าโตเกียวไม่มีขา เพราะฉะนั้นคนที่อ่านหนังสือท่องเที่ยวของนิ้วกลมก็น่าจะยังให้โตเกียวไม่มีขาเป็นอันดับหนึ่งอยู่ แต่เราว่าถ้าจะแบ่งปันคะแนนมาให้เนปาลประมาณสะดือบ้างก็คงจะไม่ผิดหวังแต่อย่างไร แถมยังได้ตื่นเต้นระทึกใจจนท้องไส้ปั่นป่วนก็เป็นได้